طبق تبصره ماده 336 از قانون مدنی اجرت المثل ایام زناشویی مقرر میدارد: « چنانچه زوجه کارهایی را که شرعاً به عهدة وی نبوده و عرفاً برای آن کار اجرت المثل تعلق می گیرد. به دستور زوج و با عدم قصد تبرّع انجام داده باشد و برای دادگاه نیز ثابت شود. دادگاه اجرت المثل کارهای انجام گرفته را محاسبه و به پرداخت آن حکم مینماید.»

مطالبه اجرت المثل ایام زناشویی با تقدیم دادخواست از جانب زوجه به دادگاه خانواده بعمل می آید. همچنین زمانی که پرونده ها به خواسته طلاق در دادگاه مطرح باشد. دادگاه ضمن رأی خود باید تکلیف اجرت المثل را تعیین نماید.

در خصوص اجرت المثل توجه به نکات ذیل ضروری است :

الزام به پرداخت اجرت المثل ویژه ی کارهایی است که قانونی و مشروع باشد.
قصد تبرع (برای رضای خدا کارکردن) باید اثبات شود؛ یعنی اگر زوج دلیلی بیاورد یا شواهد و قرائنی باشد که زوجه از ابتدا قصد دریافت اجرت المثل نداشته است، زوجه مستحق دریافت اجرت المثل ایام زناشویی نمیباشد.

دادگاهها بر مبنای رویه تعیین اجرت المثل به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع میشود.

اجرت المثل نه تنها به زنانی که در کابین شوهر از ابتداء تا زمان طلاق یا توافق زوجین بر مبنای طول مدت زندگی با نظر کارشناس (یا توافق زوجین) محاسبه میشود بلکه طبق مواد 336 و 337 قانون مدنی به سایر موارد مالی نیز تعلق میگیرد. که با زبان ساده میتوان گفت اجرت المثل وجهی است که بابت کارهایی که به عهده زن نبوده و با درخواست شوهر (زوج) انجام شده است اطلاق میگردد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر از اجرت المثل ایام زناشویی ، ویدیو زیر را تماشا کنید….