تطمیع و تهدید نیز از مصادیق معاونت در جرم است. تطمیع به معنی آن است که شخصی را با دادن وعده هایی امیدوار کننده به انجام دادن کاری ترغیب نمایند. تهدید نیز به معنای عرفی کسی را از موضوعی ترساندن است، این ترساندن می تواند نسبت به جان، مال، عرض ( به معنای نوامیس اشخاص) و یا آبروی ایشان باشد. بنابراین اگر شخصی به دیگری بگوید اگر فلان کار مجرمانه را انجام دهی من به تو پول یا خانه ای می دهم و آن شخص فعل مجرمانه را انجام دهد، شخص تطمیع کننده در جرم مذکور معاونت نموده است.

در تمام موارد بند الف مصادیق معاونت از مواردی است که شخص مباشر اگر هشیار باشد می تواند تشخیص دهد و موضوع را متوجه شود. اما در قسمت انتهایی بند الف از موضوع دسیسه و فریب سخن گفته شده است. دسیسه و فریب ممکن است به راحتی قابل شناسایی نباشد.لکن به هر حال اشخاصی که با فریب و دسیسه افراد ساده لوح را به انجام عمل مجرمانه سوق می دهند، در صورتی که جرم توسط آن اشخاص به وقوع پیوندد، معاونت در جرم برای فریبکاران و دسیسه چینان محرز خواهد بود.

در مورد معاونت نکته ای که قابل ذکر است، آن است که اگر شخصی کودک خردسال یا دیوانه ای را که قدرت تمییز خوب و بد را ندارند به انجام فعل مجرمانه ای تحریک یا ترغیب کند یا با دادن وعده هایی ایشان را به سمت انجام جرم سوق دهد، در این مورد استثنایی نقش معاون را نخواهد داشت و قانون برای وی مجازات مباشر و فاعل مستقل جرم را در نظر گرفته است. چون در واقع در این وضعیت فرد مذکور از عدم قدرت تمییز ایشان سوء استفاده کرده و از آنها چون وسیله ای بهره برده است.

ساختن وسایل ارتکاب جرم: مثل آنکه شخصی برای سرقت منزل یا خودرویی کلید تهیه کند و در اختیار سارق قرار دهد. این عمل به نوعی تسهیل کردن انجام جرم است که در بند پ نیز بدان اشاره شده است. تسهیل کردن  به معنای آسان نمودن ارتکاب جرم است. و مصادیق عدیده ای را شامل می شود. مثلا شخصی که در زمان سرقت در خودرو می ماند و مراقب آمد و شدهاست یا مثلا شخصی که اطلاعات محل وقوع جرم را به سارقان می دهد و از این قبیل. این اشخاص اگرچه در فعل مجرمانه دخالت نداشته باشند به عنوان معاون در جرم قابل مجازاتند.

نکته حائز اهمیت در معاونت در جرم این است که معاونت در جرم بدون حضور مباشر معنا ندارد. یعنی اگر کسی دیگری را تحریک و ترغیب به انجام فعل مجرمانه ای نماید ولی آن شخص عمل مجرمانه را انجام ندهد. عمل معاون به تنهایی قابل مجازات نیست. از طرفی قصد و نیت طرفین یعنی مباشر و معاون جرم باید یکی باشد. یعنی شخص معاون اگر شخصی را به ضرب و جرح دیگری تحریک کند، لکن مباشر جرم قربانی را به قتل برساند و در واقع جرم شدیدتری مرتکب شود، معاون به مجازات معاونت در جرم ضرب و جرح محکوم می شود و نه معاونت در قتل.

نکته دیگر آنکه وحدت و تقارن زمانی عمل معاون و مباشر شرط است. یعنی اگر شخصی پس از سرقت و در حال فرار به یکی از دوستانش بربخورد که با خودرو در حال تردد است و از او خواهش کند وی را از محل فراری دهد، موضوع جرم  واقع شده توسط راننده تسهیل در انجام جرم و معاونت نیست. بلکه حسب مورد می تواند پناه دادن به مجرم فراری یا عنوان مجرمانه مستقل دیگری باشد. بنابراین برای صدق عنوان معاونت باید معاون جرم از قبل قصدش با قصد مباشر در انجام فعل مجرمانه یکی باشد.